کاغذ کاهی به‌عنوان یک کاغذ ارزان قیمت و غیرقابل آرشیو کردن برای چاپ روزنامه و موارد مختلف تبلیغاتی ساخته شد؛ اما امروزه استفاده از کاغذ کاهی در کتاب های نقاشی و رنگ‌آمیزی کودکان هم محبوب شده است. البته هنرمندان در رشته‌ی نقاشی هم بر این باور هستند که سطح صاف کاغذهای کاهی برای اسکچ های سریع با پاستل، مداد رنگی، زغال و دیگر وسایل خشک عالی است؛ اما به علت زوال رفتن کاغذ کاهی براثر گذشت زمان نباید از این کاغذ برای آثار هنری نهایی استفاده کرد. به‌عنوان‌مثال یک هنرمند 100 کاغذی را که برای تمرین، طراحی ایده و اسکچ کردن قبل از خلق اثر اصلی استفاده می‌کند، کاغذ کاهی است و از یک کاغذ مرغوب‌تر برای اثر نهایی استفاده می‌کند.
کاغذ کاهی یک ماده شیمیایی به نام لیگنین که در چوب یافت می‌شود را در خودش دارد و به همین علت بعد از گذشت زمان و قرار گرفتن در معرض اکسیژن تغییر رنگ می‌دهد، زرد می‌شود، شکننده می‌شود و در کل رو به خرابی می‌رود. این کلمات حالت مقایسه‌ای با انواع دیگر کاغذ دارند و کاغذ کاهی اندر که از توضیحاتش پیداست بد نیست وگرنه اصلاً تولید نمی‌شد یا استفاده‌های متنوعی نداشت. در کل می‌توان گفت کاغذ کاهی عمر کوتاه‌تری نسبت به کاغذهای دیگر دارد و باید بر اساس همین خصوصیت از آن استفاده کرد.
مشاهده و خرید آنلاین انواع کاغذ های کاهی و طراحی
عمر کوتاه کاغذ کاهی برای هنرمندان اندوه بزرگی است چون هیچ کاغذی بهتر از کاغذ کاهی برای اسکچ کردن و طراحی با زغال و مداد طراحی وجود ندارد. اکثر هنرمندان اگر به‌طور اتفاقی روی کاغذ کاهی اثر غیرقابل تکراری خلق کنند توسط چاپ جیکلا از روی آن روی کاغذ باکیفیت‌تری پرینت می‌گیرند و آن اثر را به فروش می‌گذارند، پس اگر روی کاغذ کاهی مونالیزای دوم را خلق کردید نگران نباشید، همیشه راه‌حلی وجود دارد!
مشکل کاغذهای گران قیمت، غیر اسیدی و قابل آرشیو شدن که تحت پروسه‌های مختلف تمام مواد به‌اصطلاح مشکل‌دار از آن‌ها جداشده و طوری طراحی‌شده‌اند که تا بعد از ابدیت هم سالم بمانند این است که اصلاً به‌اندازه‌ی کاغذ کاهی با زغال طبیعی و حرکت‌های دست سازگاری ندارند. برعکس کاغذ کاهی همچنان به همان روش قدیمی که در سال 1844 انجام می‌شد ساخته می‌شود. این کاغذ تحت یک پروسه‌ی مکانیکی از خمیر چوب ساخته می‌شود و تحت پروسه‌های شیمیایی قرار نمی‌گیرد و ناخالصی‌هایش را دارد و همین باعث می‌شود جنس صاف‌تری داشته باشد که با حرکات دست سازگاری دارد. پروسه‌هایی که کاغذهای مرغوب‌تر آن را پشت سر می‌گذارند بیشتر برای جدا کردن لیگنین و تغیر پی اچ کاغذ است یا برای افزودن خاصیت‌هایی که کاغذ خالص از آن برخوردار نیست برای همین ممکن است جنسش زیردست کمی زبرتر و قطورتر از کاغذ کاهی حس شود. حالا تفاوتی که زیردست حس می‌شود ممکن است برای انسان‌های معمولی که با لوازم هنری سروکار ندارند ناچیز به نظر بیاید اما افرادی که به‌صورت حرفه‌ای کارهای هنری انجام می‌دهند کاملاً متوجه این تفاوت‌ها و تأثیر آن روی حرکت دست و عمل نقاشی می‌شوند و مهم‌تر از همه نحوه‌ی اجرای مداد و زغال روی این کاغذ ها بسیار متفاوت است.
اگر روی کاغذ نرم کاهی لکه‌های توسط دست و انگشت‌ها ایجاد شود (اتفاقی که زیاد در طراحی می‌افتد) به‌راحتی با یک پاک‌کن پاک می‌شوند و رنگ اصلی کاغذ دیده می‌شود. این اتفاق به‌راحتی روی کاغذهای به‌اصطلاح غیر اسیدی نمی‌افتاد و به پاک‌کن‌های مخصوص نیاز است. بسیاری از نقاش‌ها بر این باورند که لک کردن و پاک کردن عادت خوبی نیست و در قرن نوزدهم توصیه می‌شد (بهتر است بگوییم دستور داده می‌شد!) طوری طراحی کنید که کف دست با کاغذ برخورد نداشته باشد؛ اما بسیاری از نقاش‌ها و طراح‌های معروف اعتراف کرده‌اند که آن‌ها هم گاهی وقت‌ها تنبلی می‌کردند و همان روش لک کردن و پاک کردن را پیش می‌گرفتند.
بعضی از آرتیست ها روی کاغذ کرافت، کاغذ آ-4 یا کاغذهای ممتاز و باکیفیت طراحی می‌کنند اما کاغذ کاهی مخصوصاً با جنس نرم و رنگ روشنی که دارد (این موارد باعث می‌شوند زغال و مداد طراحی بهتر خصوصیات و رنگ‌هایشان را نشان بدهند) همچنان پرطرفدارترین انتخاب بین هنرمندان است.
به دلایل ارزان بودن و راضی‌کننده بودن کار روی کاغذ کاهی، این کاغذ یکی از کاغذهای محبوب برای یاددادن طراحی فیگور در مدارس هنری است. آقای فرانک رایلی که به هزاران طراح موفق را در طول زندگی‌اش آموزش داد و متد مخصوص به خودش را به وجود آورده بود با دانش‌آموزانشان روی کاغذ کاهی کار می‌کرد.
آقای آلبرت واسرمن که جایزه‌ی پولیتز را برای بهترین نقاشی از آکادمی دیزاین در سال 1940-1941 و مدال نقره برای بهترین طراحی را دریافت کرد، همچنان روی کاغذ کاهی طرح می‌زند. اگر بخواهیم به‌خصوص صحبت آقای واسرمن روی دفتر های 18*24 کاهی طرح می‌زند و به گفته‌ی خودش گاهی اوقات از هر دو طرف صفحه استفاده می‌کند چون فراموش می‌کند دفتر جدید طراحی جدید بخرد و همیشه به خودش می‌گوید که باید عادت کند روی کاغذهای ممتاز طراحی کند اما می‌داند هیچ‌چیزی مثل کاغذ کاهی نمی‌شود.
آلبرت واسرمن، نگهبان نوتردام، جوهر و زغال، سال 1983
یکی از دغدغه‌هایی که هنرمندان با آن سروکله می‌زنند از بین رفتن لوازم موردنیاز نقاشی است. به‌عنوان‌مثال ممکن است یک وسیله‌ی مشخص دیگر توسط کمپانی‌اش تولید نشود یا کیفیتش تغییر کند. ممکن است دیگر وارد یک کشور خاصی نشود یا به علت مسائل اقتصادی قیمتش چند برابر شود. کاغذ کاهی همچنان یکی از لوازم عزیز برای هنرمندان و طراحان است که بسیاری به آن عادت کرده‌اند و در هر جای دنیا جزو مقرون به صرفه ترین لوازم نقاشی است. امروزه با از بین رفته و بسته شدن بسیاری از روزنامه های معروف و همین‌طور روی آوردن مردم به نسخه‌ی آنلاین مجلات به‌جای نسخه‌ی چاپی، ممکن است این کاغذ دیگر تولید نشود یا به نرمی و صافی قبل نباشد. مورد اول در آینده‌ی نزدیک اتفاق نمی‌افتاد اما مورد دوم همین‌الان در حال اتفاق افتادن است، پس بهتر است تا جایی که می‌توانید از برند کاغذ کاهی محبوبتان استفاده کنید.
مشاهده استفاده های دیگر کاغذ کاهی
برای دانلود این مقاله بر روی لینک زیر کلیک کنید
کاغذ کاهی: کاغذ محبوب هنرمندان برای طراحی